کودکان شاد می شوند اگر...

1⃣➜ به زبان رفتار کودک گوش دهید؛ چند دقیقه خود را جای او بگذارید؛ بکوشید هدفش را از بروز چنین رفتارهایی بفهمید.

2⃣➜ هر روز، زمانی را در اختیار کودک بگذارید تا از احساساتش در طول رخدادهای روزانه زندگی برای شما بگوید.

3⃣➜بین سخنان کودک نپرید. 

4⃣➜با نگاه کردن به کودک و همراهی احساسی با او تمام توجهتان را به حرف‌هایش نشان دهید.

5⃣➜از پرسش‌های متنوع برای افزایش اعتماد به‌نفس کودک و به حرف کشیدن او استفاده کنید. برای مثال «بعدش چی شد؟» 

6⃣➜با سخنان کودک هم‌دردی کنید. برای مثال «چه بد! منم جای تو بودم ناراحت می‌شدم.» 

7⃣➜برخی از جمله‌های کودک را تفسیر و یا تکرار کنید. می‌توانید درخواست کنید که منظورش را بیش‌تر توضیح دهد.

8⃣➜از تکرار زیاد روش‌های بالا در هنگام گوش دادن، بپرهیزید.

9⃣➜خود را از شنیدن حرف‌های او خوشحال نشان دهید. برای مثال بگویید «متشکرم که درباره این موضوع با من حرف زدی.»[1]

پی نوشت :

1- ماهنامه خانه خوبان، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، معاونت تربیتی فرهنگی.

تربیت مثل نخ می مونه...

هیچ وقت دقت کردید به بازی بچه ها ... وقتی ماشین بازی می کنن؟؟!! . یه نخ می بندن به ماشین، هر جا نخ را بکشن، ماشین به همون مسیر هدایت میشه. اگه مسیر سربالا را برن، ماشین به خاطر اون نخ بالا میاد و اگر به سمت سرپایینی برن، باز ماشین به خاطر اون نخی که بسته شده به سمت پایین می یاد... رفتار و اعمال ما مثل اون نخه... بچه هامونم حکم اون ماشینن ... اگه بچه های با ادبی و انسانی می خوایم به رفتارمون دقت کنیم ... اونا پشت سرِ ما میان ...

کودک نمی‌تواند «نه» بشنود...

* به‌محض شنیدن تقاضای کودک، «نه» نگویید. ابتدا بررسی کنید، اگر دلیلی منطقی داشتید، «نه» بگویید و اگر دلیلی ندارید یا قبول کنید و یا قول دقیقی برای آینده به او بدهید.

* به‌صورت پرسشی پاسخ ندهید؛ برای مثال اگر کودک بستنی خواست، نگویید «فکر نمی‌کنی نزدیک شامه!» بلکه بگویید «نه!»

* به‌گونه‌ای پاسخ ندهید که مجبور به بحث کردن شوید؛ برای «نه» گفتن خیلی دلیل نیاورید تا کودک هم یکی‌یکی آن‌ها را رد کند و بحث و جدل پیش بیاید.

* بعد از پاسخ روشن و کوتاه «نه»، چراها و نق‌زدن‌های کودک را نادیده بگیرید.

* اگر نادیده گرفتن برایتان سخت است، بعد از هر بار نق زدن کودک، جمله کوتاه آخر خود را البته با همان لحن، تکرار کنید. مثلاً «شکلات، بی شکلات!»

* عدم همکاری او را با محرومیت، تنبیه کنید. برای مثال او را به اتاقش بفرستید و یا از تماشای برنامه کودک منعش کنید.

* به همکاری کودک امتیاز دهید؛ هر چند امتیاز یک جایزه.

# پی نوشت :

ماهنامه خانه خوبان، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، معاونت تربیتی فرهنگی.

کودک دو ساله ای هنگامی که میخواست از درون یخچال ظرف شیر را بردارد از دستش افتاد.

ناگهان مادرش رسید و گفت:

چه خرابکاری جالبی!

من هرگز ندیده بودم شیری اینجوری به زمین بپاشد.

دلت میخواهد قبل از اینکه شیرها را پاک کنیم، روی آنها بازی کنی؟

در انتها مادر گفت میدانی بعد از هر خرابکاری باید آنرا پاک کنی؟

دوست داری از پارچه یا حوله یا اسفنج کدامیک استفاده کنی؟

بیا به حیاط برویم و ظرفی را پر از آب کنیم و راهی را پیدا کنیم.

تا بتوان با دو دست کوچک هم بدون اینکه زمین بیافتد حمل کنیم.

به نظر شما مادر کودک روانشناس بود. فیزیکدان بود. معلم بود. چه بود؟

نمیدانم. ولی آن کودک الان دانشمند پزشکی است...

با کودک دعواکن ولی بر روی کاغذ

اگر از کودک ناراحتی؛ یک کاغذ بردار و یک مداد،

هرچه خواستی به او بگویی, روی کاغذ بنویس.

خواستی داد هم بکشی فقط کلماتت را روی کاغذ درشت تر کن،

نه صدایت را!

آرام که شدی، برگرد و کاغذت را نگاه کن.

آنوقت خودت قضاوت کن...

حالا میتوانی تمام خشم نوشته هایت را با پاک کن عزیزت پاک کنی!

دل کودک را هم نشکسته ای, وجدانت را هم نیازرده ای.

خرجش همان مداد و پاک کن بود، نه بغض و پشیمانی.

حاج آقا علیرضا پناهیان: امروز خیلی از پدر و مادرها از دست فرزندانشان گله‌مند هستند که : «ما چه‌کار کنیم تا بچه‌های ما نمازخوان بشوند؟ چه‌کار کنیم تا کارهای بد نکنند؟ تا بی‌ادب نشوند؟» باید به این پدر و مادرها گفت: شما خودتان جلوی فرزندانتان چقدر مبارزه با نفس کرده‌اید؟ اینکه آدم خوبی باشید کفایت نمی‌کند و در تربیت فرزند به درد نمی‌خورد؛ بلکه فرزندتان باید مبارزه با نفس کردن را در شما ببیند تا تأثیر بگیرد. مثلاً اگر شما به صورت ژنتیکی آدم مهربان یا خوش‌اخلاقی باشید این زیاد به دردِ تربیت بچه شما نمی‌خورد. مهم این است که چند بار جلوی فرزندتان پا روی نفس خودتان گذاشته‌اید و دوست‌داشتنی‌ خود را قربانی کرده‌اید و بچه شما این را فهمیده است؟ اگر این کار را جلوی بچه خودتان انجام نداده‌‌اید، انتظار نداشته باشید که راه‌حلی برای درست کردن فرزند خود پیدا کنید!

استاد رائفی پور: الان دشمن مادر ها رو مشغول کرده... داره از وظیفشون که تربیت سرباز امام زمانه دور میکنه. تو جامعه امروزی این جو حاکمه که پسرم خوب درس بخون که بزرگ شدی بری مدرسه بعد بری دانشگاه بعد یه شغل خوب بدست بیاری، ازدواج کنی بعد خونه بخری زندگی تشکیل بدی بعد بچه دار شی (بچه رو هم که خودش تربیت میشه به روش مادر، مادر) خب حالا برو دعا و ثنا کن که داری پیر میشی برا منه مادر هم دعا کن که چقدر خوب تربیتت کردم (ماشالله ماشالله چه پسری) خب دیگه حالا هم پیر شدی بمیر دیگه... این طرز تربیت اسلامی فرزند نیست. خداوند مارو خلق نکرده که کار پیدا کنیم. ازدواج کنیم. بمیریم. باید درک کنی که کم داری. باید بفهمی که امام زمان نیست همه چی خرابه... باید بفهمونی به فرزندت که آقا جان امام زمان نیست بی چاره ایم... پسرم درس بخون بفهمی باید چجوری سرباز آقا بشی... دخترم بزرگ شدی فرزندتو برای سربازی امام زمان آماده کنی ها بفهمون آقا نیست الان همه چی داغونه... اما اون یکی میگه نه الان شغلم خوبه از زن و زندگیم هم که راضی ام خب دیگه خوبه دیگه... چقدر عالی خدایا شکر... نمیفهمه کمبود داره. نمیفهمه آقا بیاد طعم زندگی واقعی رو میچشه. تربیتش اینجوری بوده به کم قانعه که این باز برمیگرده به خانم هایی که در شُرف مادر شدن هستند. برن تحقیق کنن. کتاب بخونن چجوری باید سرباز امام زمان تربیت کنیم... مادر جابر ابن حیان پدر علم شیمی جهان که کتاب هاش از زمان امام صادق (ع) همین الان داره تدریس میشه تو بهترین دانشگاه ها، میگه من تو دوران بارداری انقدر پرهیز میکردم و مراعات و انقدر راز و نیاز میکردم با خدا که گفتم این بزرگ بشه امام میشه... باید راه رو پیدا کنیم... اون دنیا وظیفمونه. جلومون رو میگیرن ما مسئولیم... امام خمینی (رحمه الله علیه) میفرمایند در صحیفشون که در جمهوری اسلامی هرکس در حوزه کاری خودش اگر نگاه آخر الزمانی نداشته باشه خائنه. خیلی حرف سنگینیه آی روحانی. آی وزیر. آی نماینده مجلس. آی کارمند. آی دانش آموز. کار میکنی که چی؟ درس میخونی که چی؟ میخوای چیکار کنی؟ میخوای کیو بیاری؟ مسیر زندگیتو مشخص کن/..

بخشی از سخنرانی استاد رائفی پور

(جریان شیطان و ظهور امام زمان-عج)

والدینی که از بد رفتاری فرزندانشان ناراحتند باید رفتار خودشان را اصلاح کنند.

شاید آن چنان که باید نتوانسته اند الگوی مبارزه با هوای نفس برای فرزند خود باشند!

همین یک عامل کافی است تا تمام تدابیر تربیتی بی تاثیر شود و فرزند را به بی دینی و بی اخلاقی سوق دهد.

مهم ترین عامل تربیت ارائه الگوی مبارزه با هوای نفس است.

امیرمؤمنان على علیه السلام: جز این نیست که دل نوجوان همچون زمین میان تُهى است؛ هر چه در آن افشانده شود، همان را مى پذیرد.

امام سجاد علیه السلام: حق فرزند تو این است...

در سرپرستى وى مسؤولیت دارى که ادب او را نیکو کنى

و به سوى پروردگارش رهنمون سازى و در فرمانبردارى از او،

نسبت به وظایف تو و خودش، یارى اش دهی.

والدین گرامی اگه دوست دارید فرزندانی عالی داشته باشید :

1- همیشه فرزندت را با عنوان های محترمانه و عاطفی چون آقا، خانم و ... صدا بزن (نرگس خانم، علی آقا، عزیزگلی مامان، فرشته کوچولوی من و ...)

2- حداقل روزی یکبار به فرزندت این جمله رابگو : عزیزدلم من به وجودت افتخار میکنم.

3- به فرزندت بیشتر از یک مهمان احترام بگذار و برای شخصیتش ارزش قائل باش.

4- به فرزندت اعتماد کن تا هرچه را تو دوست نداری هیچ گاه انجام ندهد.

5- قبل ازهمه چیز اختلافات خود را باهمسرت درروش های تربیتی رفع کن.

6- بیشتر برای فرزندت و حرف زدن با او وقت بگذار و کمتراز کودک زیر هفت سالت دور باش.

7- جلوی فرزندت رابطه ات با همسرت از همیشه بهتر باشد.

8- فرزندت را از صمیم قلب دوست بدار و این دوست داشتنت را همیشه ابراز کن.

9- از سه سالگی به بعد کم کم مسئولیت های فرزندت را به خودش واگذار کن.

10- سعی کن رابطه خود و خانواده ات را با خدا و دین مستحکم تر کنی. فرزندان دیندار و باعقیده کمتر مسیر زندگی را به سمت کارهای خلاف کج می کنند.

11- اشتباهات فرزندت را ببخش و به او فرصت بازگشت بده تا محرم اسرارش باشی (حتی گاهی فرصت اشتباه کردن و ریسک کردن به او بده)

12-هر روز با کودکت بازی کن. گاهی درمیان بازی بلند بلند بخندید.

13-روزهای مشخصی را صرف پیاده روی با فرزندت کن.

14-برای فرزندت مصداق واقعی صداقت، امانت داری، کنترل خشم و وفای به عهد باش.