به مطالعه ی کتابهای مذهبی علاقه ی زیادی داشت،

به خصوص کتابهایی که درباره امام حسین (علیه السّلام) بودند.

یک روز از تهران خبر داد که: «دارم می آیم مشهد.»

اما به موقع نرسید. وقتی آمد و علت تأخیرش را پرسیدم،

جواب داد: «توی ویترین یک کتاب فروشی چند تا کتاب دیدم.

چون مغازه تعطیل بود منتظر ماندم تا باز شود. آن وقت کتابها را خریدم و آمدم.»

شهید غلام حسن رضوی

منبع : حریف شب، ص 149

ده خودمان مدرسه راهنمایی نداشت.

راه زیادی را طی می کرد تا به ده «پرمی» می رسید.

هنوز انقلاب نشده بود. هر شب با یکی از کتاب های استاد مطهری و ... به خانه می آمد.

با وجود خستگی درس و مدرسه و راه طولانی،

کتاب را در دست می گرفت و زیر نور بی جان چراغ مطالعه می کرد.

پلکهایش گاهی روی هم می افتاد. ولی خیلی زود خودش را جمع و جور می کرد،

پلکهایش را به هم می زد و به خواندن ادامه می داد. 

می گفتم: «خوب بابا جان! بلند شو برو بخواب!»

خمیازه هایش را قورت می داد و می گفت:

«بگذار کتاب را تمام کنم، بعد می روم می خوابم.»

می گفتم: «فردا شب تمامش کن! چه اصراری است که امشب کلکش را بکنی؟»

می گفت:

«اگر کتاب را تمام نکنم مجبورم یک قِران دیگر بدهم و یک شب دیگر کتاب را نگه دارم.

کتاب را امشب می خوانم.

فردا یک قِران را می دهم و یک کتاب دیگر کرایه می کنم. شما بروید بخوابید! نگران من نباشید!»

شهید اسدالله کشمیری

منبع : حریف شب، صص 25- 26