- کسانى می‏توانند مربى انسان‏ها باشند که به دردها و درمان‏ها و به وضع روحیه ‏ها آگاهى داشته باشند.

-- آگاهى از دردها و درمان‏ها را باید از وحى- از کتاب و سنت- بدست آورد؛ چون اوست که از استعدادهاى انسان و قلمرو استعدادهاى او و از قانون‏هاى حاکم بر این دو آگاه است و درگیریها و دردها و درمان‏ها و راه حل‏ها را میشناسد.

--- براى شناخت روحیه‏ ها میتوان از تجربه و برخورد، از آموزش و تعلم‏ و از لطافت روحى و فرقان استفاده کرد.

---- این فرقان، روحیه‏ ها را از یکدیگر جدا میکند و وضع و زمینه و طرز برخورد را مشخص مینماید؛ چون همه را نمیتوان با یک چوب پیش برد و با یک روش تربیت کرد.

مربى به وحى و فرقان نیازمند است.

----- براى رسیدن به وحى و استفاده کردن از آن به اصول و کلیدهایى نیازمندیم که در کتاب «روش برداشت از قرآن‏» از آن سخن رفته است.

------ اما فرقان نیرویى است که در مرحله‏ ى اطاعت و تقوا به انسان ارزانى می‏شود؛ «انْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقاناً».

منبع : مسئولیت و سازندگى، ص54.

یک سال به آقای رجایی خبر دادند معلم نمونه شده است، آیا حاضر است برای دریافت مدال معرفی گردد؟! او با بی ‏تفاوتی گفت آن را لازم ندارد و در مقابل تعجب مدیر و دیگران گفت: اگر دانش ‏آموزی به هنگام تدریس، درسش را خوب بفهمد و لبخند رضایت بر لبانش نقش بندد، همان مدال معلم است و به آن افتخار خواهد کرد.

شهید رجایی در سال 1312 در قزوین به دنیا آمد. او با همت مادرش دوره ابتدایی را در شهر قزوین به پایان بُرد و سپس به تهران رفت. رجایی هم‏زمان با کار و فعالیت، به طور متفرقه ادامه تحصیل داد و پس از دانش ‏آموختگی، با راهنمایی آیت اللّه‏ طالقانی به معلمی روی آورد. شهید رجایی به معلمی عشق می‏ ورزید و کلامش این بود که: «اشتباه کردم شغل معلمی را انتخاب کردم؛ چون مسئولیت آن خیلی سنگین است. اگر قرار باشد بار دیگر آزادانه شغلی را انتخاب کنم، باز همین اشتباه را تکرار می ‏کنم.» او همچنین می‏ گفت: «معلمی شغل نیست؛ عشق است. اگر به عنوان شغل انتخابش کرده ‏ای، رهایش کن و اگر عشق توست، مبارکت باد».

بچه ها توی کانال گیر افتاده بودند. تیربارچی عراقی بدجوری روی کانال آتیش می ریخت کسی جیگر نمی کرد سرش را بالای کانال ببره، پیشروی متوقف شده بود. فرمانده گروهان ازعقب، ستون را شکافت و خودش را به سرستون رساند. تیربار عراقی بی وقفه باران گلوله را با شدت بیشتری روی کانال می ریخت. فرمانده علت توقف را جویا شد. همه با نگاهشان بالای کانال را نشان دادند. اضطراب و ترس در چهره ها به خوبی نمایان بود. باد سرد دی ماه روی سطح آب کانال ماهی می پیچید و با خود سوز و سرما به همراه داشت. سرما تا عمق استخوان نفوذ می کرد. یک آن درمیان بهت و حیرت نیروها فرمانده دست خود را به لبه کانال گیر داد و با یک جهش خود را بالای کانال رساند. صدای تکبیر کشدار بلندی در دشت شنیده شد. بچه ها از دیدن آن صحنه ی هیجان انگیز شارژ روحی شدند. گویی خون تازه ای در رگهایشان به جریان افتاد. قلبشان تندتر زد. افراد دسته جمعی به بالای کانال خیز برداشتند. صدای یاحسین و یا زهرا در دشت طنین انداز شد . صدای تیربار بسیجی ها واضح تر و رساتر از هر تیرباری دردشت پیچید. موشک آر پی جی با صدای فشی... هوا را شکافت و به پیش رفت . رفت و رفت و رفت و درست درمرکزسنگر تیربار عراقی منفجر شد. در همین لحظات تیری به پیشانی فرمانده فداکار نشست فرمانده از پشت داخل همان کانال افتاد . به دیواره کانال تکیه داد. به سرعت خون از پیشانی خاک آلودش و پشت سرش راه باز کرد و لباسش را تر نمود. آرام آرام سر فرمانده بی حس شد و روی گردنش افتاد. روح بلند فرمانده بسیجی ها به آسمان پرواز کرد... یادش به خیر همیشه ورد زبانش این جمله بود. ما الهی هستیم. سلام و درود خدا بر روح مطهر استاد شهید حاج محمود موافق که الهی بود و الهی زندگی کرد. شادی روحشان صلوات